فرصتی برای صادرکنندگان پوشاک ایرانی به غنا
سخنگوی باشگاه تجار ایران و قاره آفریقا از تجارت (مجموع واردات و صادرات) یک میلیارد و 56میلیون دلاری ایران و آفریقا در هشت ماه سال 1401 خبر داد که نسبت به مدت مشابه سال قبل با رشد 39 درصدی همراه بوده است.
بررسی داده‌های تجاری تا سال 2020 بیانگر آن است که غنا به بزرگترین محل تخلیه لباس‌های دست دوم جهان تبدیل شده است. ارزش پوشاک دست دوم ارسال شده به کشور غنا طی یک دهه گذشته سه برابر شده است و از 65 میلیون دلار در سال 2010 به بیش از 180 میلیون دلار در سال 2020 افزایش یافته است.
در سال 2020 بریتانیا به تنهایی بیش از 70 میلیون دلار پوشاک مستعمل به غنا صادر کرده است که 40 درصد از واردات پوشاک دست‌دوم این کشور را تشکیل می‌دهد و این موضوع، بحران زیست محیطی در کشور غنا را تشدید کرده است.
بحران زیست محیطی در کشور غنا
ممکن است در نگاه اول متوجه ظرفیت و فرصت بزرگ صادراتی که در بحران لباس های مستعمل آفریقا وجود دارد نشده و مانند بسیاری تصور کنید که ایران در زمینه صادرات پوشاک جایگاهی در جهان ندارد. اما دقیقا بالعکس؛ حقایق و آمار، پرده از فرصت بزرگی بر می دارد که میتواند موجب ایجاد انگیزه برای تولیدکنندگان و تجار جهت ورود به عرصه صادرات پوشاک به آفریقا شود.
باتوجه به آمار رسمی گمرک جمهوری اسلامی ایران، فقط در هفت ماهه نخست سال 1401 ارزش صادرات انواع پوشاک آماده، دوخته و مهیا، کشباف یا قلاب باف، حوله و روبدوشام و غیره بالغ بر 19 و نیم میلیون دلار به حجم 3 و نیم میلیون کیلوگرم بوده است که مهمترین مقاصد صادراتی این اقلام کشورهای عراق، افغانستان، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، ترکیه و قزاقستان بوده است و قابل ذکرست که حتی اسم برخی کشورهای اروپایی و کانادا هم در میان مقاصد صادراتی این اقلام به چشم می خورد.
اما این آمار در سال 1400 چقدر بوده است؟ دردسته کالاهای مذکور، ارزش صادراتی آنها به 39 و نیم میلیون دلار و حجم هفت و نیم میلیون کیلو گرم در سال 1400رسیده است. که رقم جذاب و قابل توجهی محسوب میشود
فرصتی طلایی برای صادرکنندگان پوشاک ایرانی
با توجه به اینکه 40 درصد لباس های دست دوم وارد شده به غنا دور ریخته می شوند، این موضوع برای کشور غنا بحران محسوب شده و و زحمت تفکیک لباس های وارداتی نیز بر این کشور و الباقی کشورهای آفریقایی تحمیل شده، زیرا غنا تنها مصرف کننده این لباس های استوک نبوده و آنها را به دیگر کشورهای قاره نیز در پروسه ی Re-Export دوباره صادر میکند و وقتی واردات لباس های مستعمل 180 میلیون دلار بوده، 40 درصد دور ریز آن، ما را به رقم قابل توجه 72 میلیون دلار خواهد رساند! 72 میلیون دلار زباله!
با در نظر داشتن این وضعیت در آفریقا، و با توجه به اینکه قیمت تمام شده برای تولید لباس های نو در ایران نسبت به بسیاری از کشورها، مقرون به صرفه تر است، فروش آنها به قیمت دلاری، هم رضایت مشتری و هم تامین کننده را برآورده و یک معامله برد-برد را رقم خواهد زد.
شبهه ای که شاید برخی در این زمینه مطرح کنند اینست که آیا تولید و صادرات اقلامی که مواد اولیه آن در ایران تولید نمی شود، بعلاوه اسم ایران در تولید آنها شناخته شده نیست،
از نظر اقتصادی میتواند صادرات پوشاک به غنا منطقی و کارآمد باشد؟
جواب باشگاه چیست؟
و اما جواب باشگاه تجار به شما این است که بله، هم منطقی هم کارآمدست. چرا که در تجربه تولیدی-صادراتی بسیاری از کشورها این مسئله دیده شده، که مواد اولیه از کشور دیگری تامین شده، سپس آنرا فرآوری کرده و دوباره صادر می کنند، این قضیه بسیار رواج دارد.
همانطور که تجار ایرانی فکر نمی کردند، یک روز ترکیه در صدر صادرکنندگان فرش دستباف دنیا قرار بگیرد، و یا آمریکا بزرگترین صادرکننده پسته شود، پس این شرایط به همت و هم افزایی دولت و ملت و بخش های خصوصی ایران می تواند به صورت بر عکس نیز رقم بخورد و با استفاده از فرصت ها و شناخت بازار آفریقا، ایران میتواند اولین قدم های خود را جهت افزایش تولیدات و صادرات پوشاک هم برای نیاز داخلی هم صادرات خارجی و یافتن جایگاه خود در بازارهای جهانی بردارد.
فرصتی برای صادرکنندگان پوشاک ایرانی به غنا
این امر جوانه های امید برای خودکفایی در حوزه ی تولید پارچه را هم برای تولید کنندگان ایرانی فراهم خواهد کرد. مثلا در بسیاری از مزارع شمالی کشور، هندوانه کاشت می شود، درحالیکه میتوان پنبه را جایگزین آن کرد که هم برای تولید پارچه ی مرغوب مورد نیازبوده و هم یک کالای استراتژیک محسوب می شود و فقط به دو مرتبه آب در سال نیاز دارد و این مهمترین مزیت برای کشور ماست که مصرف آب کشاورزی را نیز تا حد زیادی کاهش خواهد داد و زنجیره تولید لباس را نیز تکمیل خواهد کرد.
بستر تولید برای صادرکنندگان پوشاک رو چطور فراهم کنیم ؟
اما چطور باید کشاورز را برای کاشت پنبه قانع کنیم؟ وقتی که کارخانه تولید پارچه، محصول کشاورز را پیش خرید کند، او چرا نباید پنبه بکارد؟ چطور کارخانه دار را قانع کنیم که سرمایه اش را در تولید پارچه صرف کند؟ وقتی که تولید کننده لباس، پارچه های او را پیش خرید کرده و پلن اقتصادی و میزان تولید خود را برای او تعریف کند و چطور تولید کننده را برای تامین لباس قانع کنیم؟
این از همه آسان تر است، چرا که انگیزه تولید در میهن اسلامی ما وجود داشته و تنها چیزی که به تولید کننده قوت قلب می دهد، اطمینان از خرید محصولات او به صورت عمده و دریافت پیش پرداخت است که باید توسط صادرکننده و تاجر به او داده شود، حالا چطور می شود تاجر را در این پروسه قانع کرد؟ با شناساندن بازارهای صادراتی به ایشان!
ما در این تحلیل همین قصد را داشتیم تا تجار محترم نسبت به ظرفیت های صادرات پوشاک به آفریقا آگاهی بیشتری پیدا کنند و شروع این پروسه می تواند با کالاهایی که مواد اولیه آن از کشور دیگری تامین شده نیز همراه باشد تا هم تامین کننده و تاجر به درک و شناخت بازار برسند و هم فرصت شناخت برند ایرانی بعنوان وارد کننده محصولات پوشاک در کشور مقصد فراهم شود. قطعا تولیدات ایران از استوک های اروپایی برای آفریقایی ها مرغوب تر بوده و از نظر تجار آفریقایی نیز به صرفه خواهد بود که از خرید 72 میلیون زباله ی محرز اجتناب کنند.
رسانه ها
- اخبار
- اخبار اقتصادی آفریقا
- اخبار باشگاه تجار
بخش روابط عمومی و امور بین الملل
امور مناطق آزاد ایران و آفریقا
تماس با ما
– ایران : تهران ، خیابان فتحی شقاقی ، بین یوسف آباد و ولیعصر پلاک 19
– آفریقای جنوبی : ژوهانسبورگ ، اوکلـند پارک ، خیابان اسـتریتلی ۱۹